Κατά τον χειρισμό, τη συναρμολόγηση, τη συγκόλληση, την επιθεώρηση ραφής συγκόλλησης και την επεξεργασία των εσωτερικών πλακών επένδυσης, του εξοπλισμού και των εξαρτημάτων των δεξαμενών από ανοξείδωτο χάλυβα, διάφοροι επιφανειακοί ρύποι όπως λεκέδες λαδιού, γρατσουνιές, σκουριά, ακαθαρσίες, μεταλλικοί ρύποι με χαμηλό σημείο τήξης , εισάγονται βαφή, σκωρίες συγκόλλησης και πιτσιλίσματα.Αυτές οι ουσίες επηρεάζουν την ποιότητα της επιφάνειας του ανοξείδωτου χάλυβα, καταστρέφουν το φιλμ παθητικοποίησης του, μειώνουν την αντίσταση στη διάβρωση της επιφάνειας και το καθιστούν ευαίσθητο στα διαβρωτικά μέσα σε χημικά προϊόντα που μεταφέρονται αργότερα, οδηγώντας σε διάβρωση, διακοκκώδη διάβρωση, ακόμη και ρωγμές λόγω διάβρωσης.
Οι δεξαμενές από ανοξείδωτο χάλυβα, λόγω της μεταφοράς μιας ποικιλίας χημικών ουσιών, έχουν υψηλές απαιτήσεις για την πρόληψη της μόλυνσης του φορτίου.Καθώς η ποιότητα της επιφάνειας των εγχώριων πλακών από ανοξείδωτο χάλυβα είναι σχετικά κακή, είναι κοινή πρακτική να εκτελούνται μηχανικές, χημικές ήηλεκτρολυτικό γυάλισμασε πλάκες, εξοπλισμό και αξεσουάρ από ανοξείδωτο χάλυβα πριν από τον καθαρισμό, το πάστωμα και την παθητικοποίηση για ενίσχυση της αντοχής στη διάβρωση του ανοξείδωτου χάλυβα.
Η μεμβράνη παθητικοποίησης σε ανοξείδωτο χάλυβα έχει δυναμικά χαρακτηριστικά και δεν θα πρέπει να θεωρείται ως πλήρης αναστολή της διάβρωσης αλλά μάλλον ως σχηματισμός ενός διαχυτικού προστατευτικού στρώματος.Τείνει να καταστραφεί παρουσία αναγωγικών παραγόντων (όπως ιόντα χλωρίου) και μπορεί να προστατεύσει και να επισκευάσει παρουσία οξειδωτικών (όπως ο αέρας).
Όταν ο ανοξείδωτος χάλυβας εκτίθεται στον αέρα, σχηματίζεται ένα φιλμ οξειδίου.
Ωστόσο, οι προστατευτικές ιδιότητες αυτού του φιλμ δεν είναι επαρκείς.Μέσω όξινης τουρσί, μέσο πάχος 10μm τουεπιφάνεια από ανοξείδωτο χάλυβαδιαβρώνεται και η χημική δραστηριότητα του οξέος κάνει τον ρυθμό διάλυσης στις θέσεις ελαττωμάτων υψηλότερο από άλλες επιφάνειες.Έτσι, το τουρσί κάνει ολόκληρη την επιφάνεια να τείνει σε ομοιόμορφη ισορροπία.Είναι σημαντικό ότι μέσω της αποξίδωσης και της παθητικοποίησης, ο σίδηρος και τα οξείδια του διαλύονται κατά προτίμηση σε σύγκριση με το χρώμιο και τα οξείδια του, αφαιρώντας το στρώμα που δεν έχει χρώμιο και εμπλουτίζοντας την επιφάνεια με χρώμιο.Κάτω από την παθητικοποιητική δράση των οξειδωτικών, σχηματίζεται ένα πλήρες και σταθερό φιλμ παθητικοποίησης, με το δυναμικό αυτού του πλούσιου σε χρώμιο φιλμ παθητικοποίησης να φτάνει το +1,0 V (SCE), κοντά στο δυναμικό των ευγενών μετάλλων, ενισχύοντας τη σταθερότητα αντοχής στη διάβρωση.
Ώρα δημοσίευσης: Νοε-28-2023