الگوهای خوردگی فلزات به طور کلی به دو دسته خوردگی جامع و خوردگی موضعی تقسیم می شوند.و خوردگی موضعی را می توان به موارد زیر تقسیم کرد: خوردگی حفره ای، خوردگی شکاف، خوردگی جفت گالوانیکی، خوردگی بین دانه ای، خوردگی انتخابی، خوردگی تنش، خستگی خوردگی و خوردگی سایش.
خوردگی جامع با خوردگی به طور یکنواخت در سطح فلز تقسیم می شود، به طوری که فلز به طور کلی نازک می شود.خوردگی جامع در شرایطی رخ می دهد که محیط خورنده بتواند به تمام قسمت های سطح فلز به طور یکنواخت برسد و ترکیب و سازماندهی فلز نسبتاً یکنواخت باشد.
خوردگی حفره‌ای که به آن خوردگی سوراخ کوچک نیز گفته می‌شود، نوعی خوردگی است که در محدوده بسیار کوچکی از سطح فلز و در اعماق الگوی خوردگی منافذ داخلی فلز متمرکز شده است.
شرایط خوردگی حفره ای به طور کلی شرایط مواد، محیط و الکتروشیمیایی را برآورده می کند:
1، سوراخ شدن به طور کلی در غیرفعال کردن آسان سطح فلز (مانند فولاد ضد زنگ، آلومینیوم) یا سطح فلز با آبکاری کاتدی رخ می دهد.
2، حفره شدن در حضور یون های خاص مانند یون های هالوژن در محیط رخ می دهد.
3، خوردگی حفره ای در یک پتانسیل بحرانی خاص در بالا رخ می دهد که پتانسیل حفره ای یا پتانسیل گسیختگی نامیده می شود.
خوردگی بین دانه ای یک ماده فلزی در یک محیط خورنده خاص در امتداد مرزهای دانه مواد یا مرز دانه در نزدیکی خوردگی است، به طوری که از بین رفتن پیوند بین دانه ها یک پدیده خوردگی است.
خوردگی انتخابی به اجزای فعال تر در آلیاژهای متعددی که ترجیحاً حل شده اند اشاره دارد، این فرآیند به دلیل تفاوت های الکتروشیمیایی در اجزای آلیاژ ایجاد می شود.
خوردگی شکافی وجود الکترولیت بین فلز و فلز است و فلز و غیرفلز یک شکاف باریک را تشکیل می‌دهند، مهاجرت محیط در حالت خوردگی موضعی مسدود می‌شود.
تشکیل خوردگی شکاف:
1، ارتباط بین اجزای مختلف ساختاری.
2، در سطح فلزی رسوبات، پیوست ها، پوشش ها و سایر محصولات خوردگی وجود دارد.
زمان ارسال: مارس-15-2024