Vorming van metaalpassivering en dikte van passivatiefilm

Passivering wordt gedefinieerd als de vorming van een zeer dunne beschermende laag op het oppervlak van een metaalmateriaal onder oxiderende omstandigheden, bereikt door sterke anodische polarisatie, om corrosie te remmen.Sommige metalen of legeringen ontwikkelen een eenvoudige remmende laag bij het activeringspotentieel of onder zwakke anodische polarisatie, waardoor de corrosiesnelheid wordt verminderd.Volgens de definitie van passivatie valt deze situatie niet onder passivatie.

De structuur van de passivatiefilm is extreem dun, met een diktemeting variërend van 1 tot 10 nanometer.Detectie van waterstof in de dunne passivatiefilm geeft aan dat de passivatiefilm een ​​hydroxide of hydraat kan zijn.Bij ijzer (Fe) is het moeilijk om onder normale corrosieomstandigheden een passivatiefilm te vormen;het komt alleen voor in sterk oxiderende omgevingen en onder anodische polarisatie tot hoge potentiëlen.Daarentegen kan chroom (Cr) zelfs in licht oxiderende omgevingen een zeer stabiele, dichte en beschermende passivatiefilm vormen.In legeringen op ijzerbasis die chroom bevatten, wordt, wanneer het chroomgehalte hoger is dan 12%, roestvrij staal genoemd.Roestvast staal kan een gepassiveerde toestand behouden in de meeste waterige oplossingen die sporen van lucht bevatten.Nikkel (Ni) heeft, vergeleken met ijzer, niet alleen betere mechanische eigenschappen (inclusief sterkte bij hoge temperaturen), maar vertoont ook uitstekende corrosieweerstand in zowel niet-oxiderende

Vorming van metaalpassivering en dikte van passivatiefilm

Passivering wordt gedefinieerd als de vorming van een zeer dunne beschermende laag op het oppervlak van een metaalmateriaal onder oxiderende omstandigheden, bereikt door sterke anodische polarisatie, om corrosie te remmen.Sommige metalen of legeringen ontwikkelen een eenvoudige remmende laag bij het activeringspotentieel of onder zwakke anodische polarisatie, waardoor de corrosiesnelheid wordt verminderd.Volgens de definitie van passivatie valt deze situatie niet onder passivatie.

De structuur van de passivatiefilm is extreem dun, met een diktemeting variërend van 1 tot 10 nanometer.Detectie van waterstof in de dunne passivatiefilm geeft aan dat de passivatiefilm een ​​hydroxide of hydraat kan zijn.Bij ijzer (Fe) is het moeilijk om onder normale corrosieomstandigheden een passivatiefilm te vormen;het komt alleen voor in sterk oxiderende omgevingen en onder anodische polarisatie tot hoge potentiëlen.Daarentegen kan chroom (Cr) zelfs in licht oxiderende omgevingen een zeer stabiele, dichte en beschermende passivatiefilm vormen.In legeringen op ijzerbasis die chroom bevatten, wordt, wanneer het chroomgehalte hoger is dan 12%, roestvrij staal genoemd.Roestvast staal kan een gepassiveerde toestand behouden in de meeste waterige oplossingen die sporen van lucht bevatten.Nikkel (Ni) heeft, vergeleken met ijzer, niet alleen betere mechanische eigenschappen (inclusief sterkte bij hoge temperaturen), maar vertoont ook uitstekende corrosieweerstand in zowel niet-oxiderende als oxiderende omgevingen.Wanneer het nikkelgehalte in ijzer meer dan 8% bedraagt, stabiliseert het de kubusvormige structuur in het vlak van het austeniet, waardoor het passivatievermogen verder wordt vergroot en de corrosiebescherming wordt verbeterd.Daarom zijn chroom en nikkel cruciale legeringselementen in staal- en oxiderende omgevingen.Wanneer het nikkelgehalte in ijzer meer dan 8% bedraagt, stabiliseert het de kubusvormige structuur in het vlak van het austeniet, waardoor het passivatievermogen verder wordt vergroot en de corrosiebescherming wordt verbeterd.Daarom zijn chroom en nikkel cruciale legeringselementen in staal.