Het verschil tussen fosfaterings- en passivatiebehandelingen bij metalen ligt in hun doeleinden en mechanismen.

Fosfateren is een essentiële methode voor corrosiepreventie in metalen materialen.De doelstellingen zijn onder meer het bieden van corrosiebescherming aan het basismetaal, het dienen als primer vóór het verven, het verbeteren van de hechting en corrosieweerstand van coatinglagen, en het fungeren als smeermiddel bij metaalverwerking.Fosfateren kan op basis van de toepassingen in drie typen worden onderverdeeld: 1) fosfateren van coatings, 2) fosfateren door middel van koude extrusiesmering en 3) decoratief fosfateren.Het kan ook worden geclassificeerd op basis van het gebruikte type fosfaat, zoals zinkfosfaat, zinkcalciumfosfaat, ijzerfosfaat, zinkmangaanfosfaat en mangaanfosfaat.Bovendien kan fosfateren worden gecategoriseerd op basis van temperatuur: fosfateren op hoge temperatuur (boven 80 ℃), fosfateren op gemiddelde temperatuur (50-70 ℃), fosfateren op lage temperatuur (rond 40 ℃) en fosfateren op kamertemperatuur (10-30 ℃) fosfateren.

Aan de andere kant, hoe vindt passivatie plaats in metalen, en wat is het mechanisme ervan?Het is belangrijk op te merken dat passivatie een fenomeen is dat wordt veroorzaakt door interacties tussen de metaalfase en de oplossingsfase of door grensvlakverschijnselen.Onderzoek heeft de impact van mechanische slijtage op metalen in gepassiveerde toestand aangetoond.Experimenten geven aan dat voortdurende slijtage van het metaaloppervlak een significante negatieve verschuiving in de metaalpotentiaal veroorzaakt, waardoor het metaal in een gepassiveerde toestand wordt geactiveerd.Dit toont aan dat passivatie een grensvlakverschijnsel is dat optreedt wanneer metalen onder bepaalde omstandigheden in contact komen met een medium.Elektrochemische passivatie vindt plaats tijdens anodische polarisatie, wat leidt tot veranderingen in het potentieel van het metaal en de vorming van metaaloxiden of zouten op het elektrodeoppervlak, waardoor een passieve film ontstaat en metaalpassivering wordt veroorzaakt.Bij chemische passivatie daarentegen gaat het om de directe werking van oxidatiemiddelen zoals geconcentreerd HNO3 op het metaal, waardoor een oxidefilm op het oppervlak ontstaat, of de toevoeging van gemakkelijk passiveerbare metalen zoals Cr en Ni.Bij chemische passivatie mag de concentratie van het toegevoegde oxidatiemiddel niet onder een kritische waarde komen;anders veroorzaakt het mogelijk geen passivatie en kan het leiden tot een snellere oplossing van het metaal.


Posttijd: 25 januari 2024