Tworzenie się pasywacji metali i grubość folii pasywacyjnej

Pasywację definiuje się jako tworzenie bardzo cienkiej warstwy ochronnej na powierzchni materiału metalowego w warunkach utleniających, osiągniętej poprzez silną polaryzację anodową, w celu zahamowania korozji.Niektóre metale lub stopy tworzą prostą warstwę hamującą przy potencjale aktywacji lub przy słabej polaryzacji anodowej, zmniejszając w ten sposób szybkość korozji.Zgodnie z definicją pasywacji sytuacja ta nie podlega pasywacji.

Struktura folii pasywacyjnej jest niezwykle cienka, a jej grubość mieści się w zakresie od 1 do 10 nanometrów.Wykrycie wodoru w cienkiej warstwie pasywacyjnej wskazuje, że warstwa pasywacyjna może być wodorotlenkiem lub hydratem.Żelazo (Fe) trudno tworzy warstwę pasywacyjną w normalnych warunkach korozji;występuje tylko w środowiskach silnie utleniających i przy polaryzacji anodowej do wysokich potencjałów.Natomiast chrom (Cr) może tworzyć bardzo stabilną, gęstą i ochronną warstwę pasywacyjną nawet w lekko utleniających środowiskach.W stopach na bazie żelaza zawierających chrom, gdy zawartość chromu przekracza 12%, nazywa się to stalą nierdzewną.Stal nierdzewna może utrzymywać stan pasywacji w większości roztworów wodnych zawierających śladowe ilości powietrza.Nikiel (Ni) w porównaniu do żelaza ma nie tylko lepsze właściwości mechaniczne (w tym wytrzymałość w wysokiej temperaturze), ale także wykazuje doskonałą odporność na korozję zarówno w środowisku nieutleniającym

Tworzenie się pasywacji metali i grubość folii pasywacyjnej

Pasywację definiuje się jako tworzenie bardzo cienkiej warstwy ochronnej na powierzchni materiału metalowego w warunkach utleniających, osiągniętej poprzez silną polaryzację anodową, w celu zahamowania korozji.Niektóre metale lub stopy tworzą prostą warstwę hamującą przy potencjale aktywacji lub przy słabej polaryzacji anodowej, zmniejszając w ten sposób szybkość korozji.Zgodnie z definicją pasywacji sytuacja ta nie podlega pasywacji.

Struktura folii pasywacyjnej jest niezwykle cienka, a jej grubość mieści się w zakresie od 1 do 10 nanometrów.Wykrycie wodoru w cienkiej warstwie pasywacyjnej wskazuje, że warstwa pasywacyjna może być wodorotlenkiem lub hydratem.Żelazo (Fe) trudno tworzy warstwę pasywacyjną w normalnych warunkach korozji;występuje tylko w środowiskach silnie utleniających i przy polaryzacji anodowej do wysokich potencjałów.Natomiast chrom (Cr) może tworzyć bardzo stabilną, gęstą i ochronną warstwę pasywacyjną nawet w lekko utleniających środowiskach.W stopach na bazie żelaza zawierających chrom, gdy zawartość chromu przekracza 12%, nazywa się to stalą nierdzewną.Stal nierdzewna może utrzymywać stan pasywacji w większości roztworów wodnych zawierających śladowe ilości powietrza.Nikiel (Ni) w porównaniu do żelaza ma nie tylko lepsze właściwości mechaniczne (w tym wytrzymałość w wysokiej temperaturze), ale także wykazuje doskonałą odporność na korozję zarówno w środowisku nieutleniającym, jak i utleniającym.Gdy zawartość niklu w żelazie przekracza 8%, stabilizuje on skupioną na ścianie sześcienną strukturę austenitu, dodatkowo zwiększając zdolność pasywacji i poprawiając ochronę przed korozją.Dlatego chrom i nikiel są kluczowymi pierwiastkami stopowymi w stali i środowiskach utleniających.Gdy zawartość niklu w żelazie przekracza 8%, stabilizuje on skupioną na ścianie sześcienną strukturę austenitu, dodatkowo zwiększając zdolność pasywacji i poprawiając ochronę przed korozją.Dlatego chrom i nikiel są kluczowymi pierwiastkami stopowymi w stali.