Większość korozji materiałów metalowych zachodzi w środowiskach atmosferycznych, które zawierają czynniki i składniki wywołujące korozję, takie jak tlen, wilgoć, wahania temperatury i zanieczyszczenia.Korozja mgły solnej jest powszechną i wysoce niszczycielską formą korozji atmosferycznej.
Korozja mgły solnej polega przede wszystkim na przenikaniu przewodzących roztworów soli do wnętrza materiałów metalowych, co prowadzi do reakcji elektrochemicznych.Powoduje to powstawanie ogniw mikrogalwanicznych o konfiguracji „roztwór metalu i elektrolitu o niskim potencjale – zanieczyszczenie o wysokim potencjale”.Następuje transfer elektronów, a metal pełniący rolę anody rozpuszcza się, tworząc nowe związki, czyli produkty korozji.Jony chlorkowe odgrywają kluczową rolę w procesie korozji mgły solnej.Posiadają silne zdolności penetracyjne, łatwo infiltrując warstwę tlenku metalu i zakłócając stan pasywacji metalu.Ponadto jony chlorkowe mają niską energię hydratacji, dzięki czemu łatwo adsorbują się na powierzchni metalu, wypierając tlen w ochronnej warstwie tlenku metalu, powodując w ten sposób uszkodzenie metalu.
Testy w mgle solnej dzielą się na dwa główne typy: testy narażenia na środowisko naturalne i sztucznie przyspieszone badania środowiskowe w symulowanej mgle solnej.Ten ostatni wykorzystuje aparaturę testową, zwaną komorą testową mgły solnej, która ma kontrolowaną objętość i sztucznie wytwarza środowisko mgły solnej.W tej komorze produkty oceniane są pod kątem odporności na korozję w mgle solnej.W porównaniu do środowiska naturalnego stężenie soli w środowisku mgły solnej może być kilkukrotnie lub kilkadziesiąt razy wyższe, co znacznie przyspiesza tempo korozji.Przeprowadzanie testów w mgle solnej produktów pozwala na znacznie krótsze czasy trwania testów, a wyniki są bardzo zbliżone do skutków naturalnego narażenia.Na przykład, chociaż ocena korozji próbki produktu w naturalnym środowisku zewnętrznym może zająć rok, przeprowadzenie tego samego testu w sztucznie symulowanym środowisku mgły solnej może dać podobne wyniki w ciągu zaledwie 24 godzin.
Równoważność między badaniem mgły solnej a czasem narażenia w środowisku naturalnym można podsumować w następujący sposób:
24 godziny testów neutralnej mgły solnej ≈ 1 rok naturalnego narażenia.
24-godzinne badanie w mgle solnej w kwasie octowym ≈ 3 lata naturalnego narażenia.
24-godzinne badanie w mgle solnej z kwasem octowym przyspieszanym solą miedzi ≈ 8 lat naturalnego narażenia.
Czas publikacji: 26 października 2023 r