ความแตกต่างระหว่างการบำบัดด้วยฟอสเฟตและทู่ในโลหะนั้นขึ้นอยู่กับวัตถุประสงค์และกลไกของมัน

ฟอสเฟตเป็นวิธีการสำคัญในการป้องกันการกัดกร่อนในวัสดุโลหะวัตถุประสงค์รวมถึงการให้การป้องกันการกัดกร่อนกับโลหะฐาน ทำหน้าที่เป็นสีรองพื้นก่อนทาสี เพิ่มการยึดเกาะและความต้านทานการกัดกร่อนของชั้นเคลือบ และทำหน้าที่เป็นสารหล่อลื่นในการแปรรูปโลหะฟอสเฟตสามารถแบ่งออกได้เป็น 3 ประเภทตามการใช้งาน: 1) ฟอสเฟตเคลือบ 2) ฟอสเฟตหล่อลื่นแบบอัดขึ้นรูปเย็น และ 3) ฟอสเฟตสำหรับตกแต่งนอกจากนี้ยังสามารถจำแนกตามประเภทของฟอสเฟตที่ใช้ เช่น ซิงค์ฟอสเฟต ซิงค์แคลเซียมฟอสเฟต เหล็กฟอสเฟต สังกะสีแมงกานีสฟอสเฟต และแมงกานีสฟอสเฟตนอกจากนี้ ฟอสเฟตสามารถแบ่งตามอุณหภูมิ: ฟอสเฟตที่อุณหภูมิสูง (สูงกว่า 80 ℃) ฟอสเฟตที่อุณหภูมิปานกลาง (50–70 ℃) ฟอสเฟตที่อุณหภูมิต่ำ (ประมาณ 40 ℃) และอุณหภูมิห้อง (10–30 ℃) ฟอสเฟต

ในทางกลับกัน ฟิล์มทู่เกิดขึ้นได้อย่างไรในโลหะ และกลไกของมันคืออะไร?สิ่งสำคัญที่ควรทราบคือการสร้างทู่เป็นปรากฏการณ์ที่เกิดจากปฏิสัมพันธ์ระหว่างเฟสโลหะและเฟสสารละลายหรือจากปรากฏการณ์ที่ผิวสัมผัสการวิจัยได้แสดงให้เห็นถึงผลกระทบของการเสียดสีทางกลต่อโลหะในสภาวะที่ไม่เกิดปฏิกิริยาการทดลองระบุว่าการเสียดสีอย่างต่อเนื่องของพื้นผิวโลหะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในเชิงลบอย่างมีนัยสำคัญในศักย์ของโลหะ และทำให้โลหะมีสถานะไม่อิ่มตัวสิ่งนี้แสดงให้เห็นว่าการสร้างฟิล์มเป็นปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อโลหะสัมผัสกับตัวกลางภายใต้เงื่อนไขบางประการการสร้างฟิล์มด้วยเคมีไฟฟ้าเกิดขึ้นในระหว่างการโพลาไรเซชันของขั้วบวก ซึ่งนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงในศักย์ของโลหะและการก่อตัวของออกไซด์ของโลหะหรือเกลือบนพื้นผิวอิเล็กโทรด ทำให้เกิดฟิล์มแบบพาสซีฟและทำให้เกิดการทู่ของโลหะในทางกลับกัน การสร้างทู่ด้วยสารเคมีเกี่ยวข้องกับการกระทำโดยตรงของสารออกซิไดซ์ เช่น HNO3 ที่มีความเข้มข้นบนโลหะ ทำให้เกิดฟิล์มออกไซด์บนพื้นผิว หรือการเติมโลหะที่สามารถทะลุผ่านได้ง่าย เช่น Cr และ Niในการทำทู่ด้วยสารเคมี ความเข้มข้นของสารออกซิไดซ์ที่เติมไม่ควรต่ำกว่าค่าวิกฤตมิฉะนั้นอาจไม่ก่อให้เกิดทู่และอาจนำไปสู่การละลายของโลหะเร็วขึ้น